Dag 29 tot en met 35 in Budapest
Door: Lauke
Blijf op de hoogte en volg Lauke
22 Oktober 2015 | Hongarije, Boedapest
Sziasztok!
We zijn inmiddels een maand in Budapest en vermaken ons nog steeds erg goed! Elke dag bestaat uit nieuwe slappe lachmomentjes, verbazingwekkende feitjes en interessante ontmoetingen en ervaringen waar we met volle teugen van kunnen genieten :). Vast de reden dat ik jullie nog steeds moet updaten over de afgelopen twee weken...
Maandag 28 september
Wat doe je als je weet dat je op maandag lekker uit kunt slapen omdat je een lang weekend hebt? Juist ja, de wekker zetten om 4 uur voor de spectaculaire bloedmaan die volgens alle artikelen op Facebook tientallen nieuwsgierige en geïnteresseerde ogen zou verdienen. Aangezien mijn Krot Kapotgenootjes + bezoek hun wekker zouden zetten, besloot ik mijzelf de nodige rust te gunnen en de adembenemende kiekjes ervan de volgende dag wel te bewonderen.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd, hoorde en zag ik van alle kanten dat een nachtwandeling op zoek naar de rode maan niet de moeite waard geweest was door de vele bewolking. Jammer, maar helaas! Ik had in ieder geval niets gemist
De maandag werd verder vrij lui gespendeerd, op een tripje naar het vliegveld na. Samen met onze ‘huismama’ besloot ik ons andere huisgenootje op te gaan pikken van de luchthaven nadat ze afscheid van haar bezoek genomen had. Met een grote voorraad chocola en het nodige gezelschap leek de terugweg ons toch wat gezelliger voor haar (en natuurlijk ook voor onszelf). Jammer alleen dat ook de buschauffeurs in Hongarije de temperatuur in hun bussen schikken naar waar zij zelf behoefte aan hebben. Een gloeiende verwarming terwijl het buiten nog boven de 20 graden is, is nou niet iets waar je op zit te wachten op zo’n dag… Door de raampjes stroomt ook nauwelijks frisse lucht als de bus (logischerwijs) vol zit met reizigers die van en naar Budapest Airport moeten. De Nobelprijs voor het nemen van tactische beslissingen zal hier misschien niet zo snel vallen, maar in dit geval wordt de pijn enigszins verzacht door het feit dat de temperaturen in het Nederlandse OV ook niet altijd erg aangenaam en ‘reisbaar’ zijn…
Gelukkig konden we toen we thuis waren nog steeds de knop omzetten om een lesje zumba te gaan volgen in een gymzaal die qua warmte gelijk is aan de bus waar we die middag in zaten. Onze energie werd nog meer opgekrikt toen onze huismama vanwege tijdnood besloot haar zwarte kisten onder haar hardloopbroek aan te trekken en in haar zeiljas naar de metro te vertekken… De nodige lachspieren hadden we in ieder geval vast opgewarmd! Het was puur de gekozen combi die ons allemaal, waaronder onze huisgenoot in kwestie, de slappe lach bezorgde. Vervolgens werden we tijdens de zumbales flink getraind op onze arm- en beenspieren en konden we na een uurtje met een voldaan gevoel aan tafel schuiven voor een welverdiend diner.. Althans, er moest natuurlijk eerst nog even gekookt worden. De laatste uurtjes van de avond heeft ieder aan zichzelf en de ab-challenge geschonken en daarna was het vroeg in de veren voor de eerste keer écht vroeg opstaan gedurende onze Erasmusperiode… Groetjes!
Dinsdag 29 september
8.00 uur fris, fruitig en oplettend in de collegebanken zitten… Wie heeft dit plan in hemelsnaam bedacht? Zo vroeg hebben mijn oren zich in mijn hele schoolcarrière nog nooit moeten spitsen om het praatje van een leerkracht aan te horen. De o zo Nederlandse ‘half 9’ als starttijd is hier in Budapest in ieder geval niet veel voorkomend. Althans… wel als de leraar te laat is, waar wij het genoegen mee hadden vandaag. Onze internationale klasgenootjes konden zich in ieder geval vinden in de middelbare-school-regel ’Als de leerkracht 10 tot 15 minuten te laat is, mag je ervan uitgaan dat hij/zij er (zonder bericht) niet meer aan komt.’ Toch besloten we ons beste Erasmusbeentje voor te zetten door wat langer te wachten en uiteindelijk naar de naam van onze docent te vragen bij onze Erasmuscoördinator. Meneer bleek zich in de tijd vergist te hebben, dus moesten we nog even geduld hebben... Vervolgens kwamen we er in de loop van het college ook nog eens achter dat deze vroege ochtend in het teken stond van een complexe les ‘Cognitive Development’. Er zat interessante informatie tussen, maar toch moesten we moeite doen om onze ogen open te houden. Het was ook iets te vroeg om ons goed te kunnen concentreren…
Het grote voordeel van om 8.00uur beginnen is om 09.30uur weer vrij zijn! En je hebt de hele dag nog voor je . Dat zorgde ervoor dat we gemotiveerd werden om iets te gaan ondernemen en onze vrije middag nuttig te besteden na een aantal spelletjes Catan (de reisversie). Ondertussen was de reparateur van de wasmachine na veel te lange tijd dan eindelijk gearriveerd. Hoewel ‘ie een uur bezig is geweest, kwam ie achteraf melden dat er helemaal niets mis was met onze wasmachine en dat zo ongeveer alles wat er vies uitkwam onze eigen schuld was. Gelukkig kwamen we er later achter dat er door onze lieftallige vorige bewoners een dweil is meegewassen die de wasmachine lichtelijk op hol heeft laten slaan. Thanks guys! Morgen maar voorzichtig een wasje proberen te draaien.
Hoe gingen we de rest van onze middag invullen? We dachten na, maar wat doe je bij gebrek aan geniale ideeën? Juist ja, de metro instappen en blijven zitten tot ‘ie de laatste halte bereikt had. Toen we uitstapten, kwamen we terecht in een geheel nieuwe wereld (in onze ogen dan, haha). We stonden oog in oog met een deel van Budapest dat we nog nooit hadden gezien en zijn nieuwsgierig een stukje gaan wandelen om te kijken wat we tegen zouden komen. Veel meer dan een lokale, uitgebreide groente-, fruit- en voedselmarkt zijn we niet tegen het lijf gelopen, maar we hebben er goedkoop onze maïskolven voor het avondeten vandaan kunnen plukken .
De middag was natuurlijk nog lang niet voorbij, dus besloten we ons avontuur met de metro te vervolgen en stapten we de eerstvolgende keer erna bij een enigszins teleurstellende halte uit waar eigenlijk niets interessants waar te nemen was. Jammer, maar een warm drankje en het proberen van één van de vele lekkernijen bij één van de vele Coffee Companies klonk ook wel erg aantrekkelijk, dus vervolgden we onze weg daar naartoe. Om deze vage ‘daar’ wat te verduidelijken: aan het plein waar de Sint Stefanusbasiliek gevestigd staat, één van de bekendste bezienswaardigheden die ook op de foto in één van mijn eerste reisverslagen te vinden is.
Vervolgens zijn we met een inmiddels gearriveerd Krot Kapotgenootje richting Heroes Square gereisd om te experimenteren met het maken van een geïmproviseerde fotosessie en vervolgens wat winkeltjes in de buurt bekeken en bezocht voor het kopen van de nodige ansichtkaarten. Pas na deze intensieve middag merkten we dat de temperaturen hier toch redelijk aan het dalen zijn, dus vertrokken we gauw naar ons warme krotje. Een spontane middaginvulling, die helaas niet veel positief effect op mijn rechterknie en avondinvullingen heeft gehad. Achja, herstellen is het beste medicijn, hè .
Na het avondeten was er het plan om samen met het nieuwe bezoek dat die dag gearriveerd was een cocktail te gaan drinken bij het o zo goedkope en eerder genoemde Corvinus café. Chillend in de loungebanken hebben we een gezellig avondje gehad en genoten van de cocktails die weer goed van smaak waren! Daarna was het tijd om lekker te gaan slapen. Good night Budapest!
Woensdag 30 september
Vandaag stond voor mijn huisgenootjes in het teken van wandelen in Buda en een lekker toeristische sightseeing, maar om zo snel mogelijk weer deel te kunnen nemen aan alle door onszelf georganiseerde ‘excursies’ besloot ik mijn ‘blessure’ vandaag de nodige rust te geven en slechts aan de slag te gaan met het opruimen en schoonmaken van mijn kamer en ‘het grote wasexperiment’. Zou de was nu dan eindelijk schoon uit de machine komen in plaats van even vies als ‘ie erin ging? Spannend…
Het beddengoed ging goed, de vieze handdoekjes, vaatdoekjes en theedoeken vielen helaas weer erg tegen. Maar… er was dus zichtbaar vooruitgang!
Rond een uur of 5 was de rest terug en besloten we gezellig met z’n allen warme choco te gaan drinken om weer op te warmen van de koude wandeltocht die mijn huisgenootjes achter de rug hadden.
Bij het eerste terras waar we neerploften, kon de Hongaarse serveerster geen Engels en zou ze iemand naar ons toe sturen, maar dit gebeurde niet, dus zijn we na een kwartier maar opgestaan en het café er recht tegenover binnen gelopen. Slechte service? Mogen we laten merken toch! Gelukkig waren de medewerkers daar een stukje gastvrijer en hebben we er genoten van onze warme drankjes, hoewel de warme choco in dit café meer op chocoladevla leek… Krijgen we toch nog even de Hollandse smaken mee!
Die avond lagen we er allemaal vroeg in om ons voor te bereiden op het (vanaf nu) langste college van de week: 3 uur en 15 minuten
Joeee!
Donderdag 1 oktober
Het uitslapen zijn we nog niet verleerd hoor! Rond een uurtje of 12 schoven we aan de ontbijttafel waar de gekste maaltijden klaar gemaakt werden om een goede bodem op te bouwen voor de namiddag waar we stiekem een beetje tegenop zagen. Niet vanwege de naam van het vak (Fundamentals of disability studies), want deze klonk wel interessant, maar vooral vanwege de niet-Hollandse schooltijden (15.00-18.15u). Onze Benji (de bijnaam voor onze ‘jongste’ huisgenoot) kreeg zelfs een broodje met koude tomatensaus door haar keel. Deze impulsieve actie heeft ons in ieder geval weer flink de slappe lach en een anti-schuldgevoel bezorgd, aangezien we de tomatensaus anders een paar dagen later in de container hadden kunnen mikken.
Een paar uurtjes later vertrokken we toch moedig naar school en kwamen we er na de eerste informatie achter dat dit toch wel één van de meest leerzame en interessante vakken zou kunnen worden. Bovendien geven de de vier (!) leerkrachten van dit vak ons veel ruimte en keuzevrijheid voor het behalen van de benodigde studiepunten: projecten, experimenten, literatuurstudies… Vrijwel alles is mogelijk. Dit alles wakkerde ons enthousiasme stap voor stap aan, wat maakte dat we de klok en dus onze ‘uitgebreide’ schooltijden snel vergaten. Als klapper op de vuurpijl bleek deze inleiding op het vak slechts een uurtje te duren en vertrok iedereen verbaasd, maar nieuwsgierig en met veel positieve energie en ideeën naar huis. Zelfs tijdens het koken en de avondmaaltijd ontstonden al kleine brainstormsessies. Nu ik dit typ, zijn we inmiddels twee weken verder en hebben we alle ideeën op een lager pitje gezet, maar zijn we ze zeker nog niet vergeten. Nu we een kleine verzameling opgebouwd hebben, kunnen we straks ook sneller de knoop doorhakken en afwegingen gaan maken.
Na het eten moest er binnen no-time veel fruit gesneden worden voor een grote pan sangria die die avond weer om het hoekje zou komen kijken. We hadden een aantal Dutchies uitgenodigd om het weekend samen met ons in te komen luiden en daarna ergens in het centrum een feestje te gaan bouwen. Het was een erg gezellige avond: een aantal ‘gouwe ouwe’ hits werden uit het Youtube-archief gehaald en brachten de nodige memorabele momenten met zich mee. Er werd veel gelachen, gegeten, gedronken en gepraat, waardoor de tijd voorbij vloog en drie huisgenootjes tegen een uur of 1 Krot Kapot verlieten om het Hongaarse nachtleven in te stappen. Ik had mijn knie de benodigde nachtrust beloofd, dus was het tijd om op te ruimen en daarna in een diepe slaap te vallen.
Sziasztok!
Vrijdag 2 oktober
Deze week hebben we niet de zondag, maar vrijdag ingelast als niks-doendag. We zaten alle vijf in hetzelfde schuitje en zijn alleen ons bed uitgekomen om te eten, te drinken, te douchen, te pinnen en de huur aan onze huisbaas te betalen. Jaaa, het was natuurlijk alweer oktober en dus tijd om onze vaste lasten af te lossen. Gelukkig wilde onze attente Hongaar een deal met ons sluiten wat betreft de wasmachine die in vier weken slechts twee à drie keer naar behoren gewerkt had. We hoefden deze maand geen extra kosten voor watergebruik te betalen, dus dat was weer mooi meegenomen. Na de dringende vraag om een handgeschreven betalingsbewijs vertrok onze huisbaas met flink wat geld op zak en beseften wij dat we nog meer dan drie weken (tot aan de studiefinanciering) weer een aantal euro’s lichter zouden zijn. Jaja, ook hier blijven we getrouw het studentenleven erkennen!
De rest van de dag hebben we daarom maar gevuld met een filmmarathon en meidengezelligheid. ’s Avonds lagen we er op tijd in om ons weekend eens nuttig te gaan besteden. Ciao!
Zaterdag 3 oktober
Aangezien drie van ons al vroeg op waren gestaan om mee te doen aan het ESN ELTE evenement ‘Geocatchen’, was het voor mij en mijn overgebleven huisgenootje een uitstekende aangelegenheid om na onze wekelijkse schoonmaaktaken het centrum in te duiken en op zoek te gaan naar cadeautjes en lunch- en dinerlocaties voor de naderende verjaardag van onze Benji. Dit plan verliep gelukkig vlot, tot we aankwamen bij de locatie die door vele Erasmus-studenten aanbevolen was en dit restaurant tot 14 oktober gesloten bleek te zijn vanwege werkzaamheden. Dat was toch even balen… Maar natuurlijk gingen wij niet bij de pakken neerzitten: Budapest is groot genoeg, dus ook eetgelegenheden zijn er in overvloed. Via een lijst met getipte eetlocaties hebben we een reservering kunnen doen bij een qua inrichting zoetig en girly restaurantje en was onze missie van vandaag deels voltooid. Voor de cadeautjes waren er in ieder geval alvast ideeën, deze konden altijd later nog gekocht worden.
Vervolgens hebben we nog eventjes met zijn tweeën gewinkeld en zijn we daarna naar huis gegaan om een avondmaaltijd te bereiden. Na het eten hebben we gezellig met zijn allen bijgekletst, spelletjes gedaan en programma’s gekeken voordat we onder de wol gekropen zijn. Morgen een actieve zondag, dus slaaplekker!
Zondag 4 oktober
4 oktober betekent internationale dierendag, dus ook in Budapest besloten wij deze dag niet zonder bekommering of gedachten aan (huis)dieren aan ons voorbij te laten gaan. Rond het middaguur vertrokken we dan ook richting Budapest Zoo om daar een middagje in het herfstzonnetje te spenderen en erachter te komen of we nog vrij onbekende dieren tegen zouden komen. Je weet het maar nooit in een ander land!
We kwamen er al vrij snel achter dat het een groot park is met een verzameling bekende, maar ook onbekende dieren en enorm veel bezoekers en vertier voor de kinderen. Bovendien kost het, zoals vrijwel alles hier, nauwelijks geld om het park binnen te treden en kun je je er zeker een paar uurtjes vermaken. Vooral het knuffelen met de kangoeroes trok ook de nodige aandacht onder studenten als wij, evenals de zebra’s, krokodillen, olifanten en giraffes. Er werden veel (‘gezins’)foto’s gemaakt en even later hebben we samen met onze Benji hard gelachen om haar vraag naar ‘rondvliegende vogels’. Vogels vliegen toch altijd rond?! De grappenmaker van ons huis moest natuurlijk ook nog even in de zweefmolen, dus hebben we de middag lachend afgesloten in het ‘pretparkgedeelte’ van de dierentuin alvorens naar huis te gaan. Het was die dag druk geweest in het park, maar wij hebben ons in ieder geval prima vermaakt en zo ongeveer alle hoogtepunten van voor- tot achterin de dierentuin bezocht, dus ons bezoek was geslaagd!
Die avond verliep zoals alle andere avonden van dit weekend rustig: na het eten hebben we onszelf de tijd gegeven om flink uit te rusten in de loop naar de verjaardag van onze Benji, hoewel zij van de georganiseerde dag vol verrassingen natuurlijk nog steeds niets wist…
Wordt vervolgd! Groetjes!
We zijn inmiddels een maand in Budapest en vermaken ons nog steeds erg goed! Elke dag bestaat uit nieuwe slappe lachmomentjes, verbazingwekkende feitjes en interessante ontmoetingen en ervaringen waar we met volle teugen van kunnen genieten :). Vast de reden dat ik jullie nog steeds moet updaten over de afgelopen twee weken...
Maandag 28 september
Wat doe je als je weet dat je op maandag lekker uit kunt slapen omdat je een lang weekend hebt? Juist ja, de wekker zetten om 4 uur voor de spectaculaire bloedmaan die volgens alle artikelen op Facebook tientallen nieuwsgierige en geïnteresseerde ogen zou verdienen. Aangezien mijn Krot Kapotgenootjes + bezoek hun wekker zouden zetten, besloot ik mijzelf de nodige rust te gunnen en de adembenemende kiekjes ervan de volgende dag wel te bewonderen.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd, hoorde en zag ik van alle kanten dat een nachtwandeling op zoek naar de rode maan niet de moeite waard geweest was door de vele bewolking. Jammer, maar helaas! Ik had in ieder geval niets gemist
De maandag werd verder vrij lui gespendeerd, op een tripje naar het vliegveld na. Samen met onze ‘huismama’ besloot ik ons andere huisgenootje op te gaan pikken van de luchthaven nadat ze afscheid van haar bezoek genomen had. Met een grote voorraad chocola en het nodige gezelschap leek de terugweg ons toch wat gezelliger voor haar (en natuurlijk ook voor onszelf). Jammer alleen dat ook de buschauffeurs in Hongarije de temperatuur in hun bussen schikken naar waar zij zelf behoefte aan hebben. Een gloeiende verwarming terwijl het buiten nog boven de 20 graden is, is nou niet iets waar je op zit te wachten op zo’n dag… Door de raampjes stroomt ook nauwelijks frisse lucht als de bus (logischerwijs) vol zit met reizigers die van en naar Budapest Airport moeten. De Nobelprijs voor het nemen van tactische beslissingen zal hier misschien niet zo snel vallen, maar in dit geval wordt de pijn enigszins verzacht door het feit dat de temperaturen in het Nederlandse OV ook niet altijd erg aangenaam en ‘reisbaar’ zijn…
Gelukkig konden we toen we thuis waren nog steeds de knop omzetten om een lesje zumba te gaan volgen in een gymzaal die qua warmte gelijk is aan de bus waar we die middag in zaten. Onze energie werd nog meer opgekrikt toen onze huismama vanwege tijdnood besloot haar zwarte kisten onder haar hardloopbroek aan te trekken en in haar zeiljas naar de metro te vertekken… De nodige lachspieren hadden we in ieder geval vast opgewarmd! Het was puur de gekozen combi die ons allemaal, waaronder onze huisgenoot in kwestie, de slappe lach bezorgde. Vervolgens werden we tijdens de zumbales flink getraind op onze arm- en beenspieren en konden we na een uurtje met een voldaan gevoel aan tafel schuiven voor een welverdiend diner.. Althans, er moest natuurlijk eerst nog even gekookt worden. De laatste uurtjes van de avond heeft ieder aan zichzelf en de ab-challenge geschonken en daarna was het vroeg in de veren voor de eerste keer écht vroeg opstaan gedurende onze Erasmusperiode… Groetjes!
Dinsdag 29 september
8.00 uur fris, fruitig en oplettend in de collegebanken zitten… Wie heeft dit plan in hemelsnaam bedacht? Zo vroeg hebben mijn oren zich in mijn hele schoolcarrière nog nooit moeten spitsen om het praatje van een leerkracht aan te horen. De o zo Nederlandse ‘half 9’ als starttijd is hier in Budapest in ieder geval niet veel voorkomend. Althans… wel als de leraar te laat is, waar wij het genoegen mee hadden vandaag. Onze internationale klasgenootjes konden zich in ieder geval vinden in de middelbare-school-regel ’Als de leerkracht 10 tot 15 minuten te laat is, mag je ervan uitgaan dat hij/zij er (zonder bericht) niet meer aan komt.’ Toch besloten we ons beste Erasmusbeentje voor te zetten door wat langer te wachten en uiteindelijk naar de naam van onze docent te vragen bij onze Erasmuscoördinator. Meneer bleek zich in de tijd vergist te hebben, dus moesten we nog even geduld hebben... Vervolgens kwamen we er in de loop van het college ook nog eens achter dat deze vroege ochtend in het teken stond van een complexe les ‘Cognitive Development’. Er zat interessante informatie tussen, maar toch moesten we moeite doen om onze ogen open te houden. Het was ook iets te vroeg om ons goed te kunnen concentreren…
Het grote voordeel van om 8.00uur beginnen is om 09.30uur weer vrij zijn! En je hebt de hele dag nog voor je . Dat zorgde ervoor dat we gemotiveerd werden om iets te gaan ondernemen en onze vrije middag nuttig te besteden na een aantal spelletjes Catan (de reisversie). Ondertussen was de reparateur van de wasmachine na veel te lange tijd dan eindelijk gearriveerd. Hoewel ‘ie een uur bezig is geweest, kwam ie achteraf melden dat er helemaal niets mis was met onze wasmachine en dat zo ongeveer alles wat er vies uitkwam onze eigen schuld was. Gelukkig kwamen we er later achter dat er door onze lieftallige vorige bewoners een dweil is meegewassen die de wasmachine lichtelijk op hol heeft laten slaan. Thanks guys! Morgen maar voorzichtig een wasje proberen te draaien.
Hoe gingen we de rest van onze middag invullen? We dachten na, maar wat doe je bij gebrek aan geniale ideeën? Juist ja, de metro instappen en blijven zitten tot ‘ie de laatste halte bereikt had. Toen we uitstapten, kwamen we terecht in een geheel nieuwe wereld (in onze ogen dan, haha). We stonden oog in oog met een deel van Budapest dat we nog nooit hadden gezien en zijn nieuwsgierig een stukje gaan wandelen om te kijken wat we tegen zouden komen. Veel meer dan een lokale, uitgebreide groente-, fruit- en voedselmarkt zijn we niet tegen het lijf gelopen, maar we hebben er goedkoop onze maïskolven voor het avondeten vandaan kunnen plukken .
De middag was natuurlijk nog lang niet voorbij, dus besloten we ons avontuur met de metro te vervolgen en stapten we de eerstvolgende keer erna bij een enigszins teleurstellende halte uit waar eigenlijk niets interessants waar te nemen was. Jammer, maar een warm drankje en het proberen van één van de vele lekkernijen bij één van de vele Coffee Companies klonk ook wel erg aantrekkelijk, dus vervolgden we onze weg daar naartoe. Om deze vage ‘daar’ wat te verduidelijken: aan het plein waar de Sint Stefanusbasiliek gevestigd staat, één van de bekendste bezienswaardigheden die ook op de foto in één van mijn eerste reisverslagen te vinden is.
Vervolgens zijn we met een inmiddels gearriveerd Krot Kapotgenootje richting Heroes Square gereisd om te experimenteren met het maken van een geïmproviseerde fotosessie en vervolgens wat winkeltjes in de buurt bekeken en bezocht voor het kopen van de nodige ansichtkaarten. Pas na deze intensieve middag merkten we dat de temperaturen hier toch redelijk aan het dalen zijn, dus vertrokken we gauw naar ons warme krotje. Een spontane middaginvulling, die helaas niet veel positief effect op mijn rechterknie en avondinvullingen heeft gehad. Achja, herstellen is het beste medicijn, hè .
Na het avondeten was er het plan om samen met het nieuwe bezoek dat die dag gearriveerd was een cocktail te gaan drinken bij het o zo goedkope en eerder genoemde Corvinus café. Chillend in de loungebanken hebben we een gezellig avondje gehad en genoten van de cocktails die weer goed van smaak waren! Daarna was het tijd om lekker te gaan slapen. Good night Budapest!
Woensdag 30 september
Vandaag stond voor mijn huisgenootjes in het teken van wandelen in Buda en een lekker toeristische sightseeing, maar om zo snel mogelijk weer deel te kunnen nemen aan alle door onszelf georganiseerde ‘excursies’ besloot ik mijn ‘blessure’ vandaag de nodige rust te geven en slechts aan de slag te gaan met het opruimen en schoonmaken van mijn kamer en ‘het grote wasexperiment’. Zou de was nu dan eindelijk schoon uit de machine komen in plaats van even vies als ‘ie erin ging? Spannend…
Het beddengoed ging goed, de vieze handdoekjes, vaatdoekjes en theedoeken vielen helaas weer erg tegen. Maar… er was dus zichtbaar vooruitgang!
Rond een uur of 5 was de rest terug en besloten we gezellig met z’n allen warme choco te gaan drinken om weer op te warmen van de koude wandeltocht die mijn huisgenootjes achter de rug hadden.
Bij het eerste terras waar we neerploften, kon de Hongaarse serveerster geen Engels en zou ze iemand naar ons toe sturen, maar dit gebeurde niet, dus zijn we na een kwartier maar opgestaan en het café er recht tegenover binnen gelopen. Slechte service? Mogen we laten merken toch! Gelukkig waren de medewerkers daar een stukje gastvrijer en hebben we er genoten van onze warme drankjes, hoewel de warme choco in dit café meer op chocoladevla leek… Krijgen we toch nog even de Hollandse smaken mee!
Die avond lagen we er allemaal vroeg in om ons voor te bereiden op het (vanaf nu) langste college van de week: 3 uur en 15 minuten
Joeee!
Donderdag 1 oktober
Het uitslapen zijn we nog niet verleerd hoor! Rond een uurtje of 12 schoven we aan de ontbijttafel waar de gekste maaltijden klaar gemaakt werden om een goede bodem op te bouwen voor de namiddag waar we stiekem een beetje tegenop zagen. Niet vanwege de naam van het vak (Fundamentals of disability studies), want deze klonk wel interessant, maar vooral vanwege de niet-Hollandse schooltijden (15.00-18.15u). Onze Benji (de bijnaam voor onze ‘jongste’ huisgenoot) kreeg zelfs een broodje met koude tomatensaus door haar keel. Deze impulsieve actie heeft ons in ieder geval weer flink de slappe lach en een anti-schuldgevoel bezorgd, aangezien we de tomatensaus anders een paar dagen later in de container hadden kunnen mikken.
Een paar uurtjes later vertrokken we toch moedig naar school en kwamen we er na de eerste informatie achter dat dit toch wel één van de meest leerzame en interessante vakken zou kunnen worden. Bovendien geven de de vier (!) leerkrachten van dit vak ons veel ruimte en keuzevrijheid voor het behalen van de benodigde studiepunten: projecten, experimenten, literatuurstudies… Vrijwel alles is mogelijk. Dit alles wakkerde ons enthousiasme stap voor stap aan, wat maakte dat we de klok en dus onze ‘uitgebreide’ schooltijden snel vergaten. Als klapper op de vuurpijl bleek deze inleiding op het vak slechts een uurtje te duren en vertrok iedereen verbaasd, maar nieuwsgierig en met veel positieve energie en ideeën naar huis. Zelfs tijdens het koken en de avondmaaltijd ontstonden al kleine brainstormsessies. Nu ik dit typ, zijn we inmiddels twee weken verder en hebben we alle ideeën op een lager pitje gezet, maar zijn we ze zeker nog niet vergeten. Nu we een kleine verzameling opgebouwd hebben, kunnen we straks ook sneller de knoop doorhakken en afwegingen gaan maken.
Na het eten moest er binnen no-time veel fruit gesneden worden voor een grote pan sangria die die avond weer om het hoekje zou komen kijken. We hadden een aantal Dutchies uitgenodigd om het weekend samen met ons in te komen luiden en daarna ergens in het centrum een feestje te gaan bouwen. Het was een erg gezellige avond: een aantal ‘gouwe ouwe’ hits werden uit het Youtube-archief gehaald en brachten de nodige memorabele momenten met zich mee. Er werd veel gelachen, gegeten, gedronken en gepraat, waardoor de tijd voorbij vloog en drie huisgenootjes tegen een uur of 1 Krot Kapot verlieten om het Hongaarse nachtleven in te stappen. Ik had mijn knie de benodigde nachtrust beloofd, dus was het tijd om op te ruimen en daarna in een diepe slaap te vallen.
Sziasztok!
Vrijdag 2 oktober
Deze week hebben we niet de zondag, maar vrijdag ingelast als niks-doendag. We zaten alle vijf in hetzelfde schuitje en zijn alleen ons bed uitgekomen om te eten, te drinken, te douchen, te pinnen en de huur aan onze huisbaas te betalen. Jaaa, het was natuurlijk alweer oktober en dus tijd om onze vaste lasten af te lossen. Gelukkig wilde onze attente Hongaar een deal met ons sluiten wat betreft de wasmachine die in vier weken slechts twee à drie keer naar behoren gewerkt had. We hoefden deze maand geen extra kosten voor watergebruik te betalen, dus dat was weer mooi meegenomen. Na de dringende vraag om een handgeschreven betalingsbewijs vertrok onze huisbaas met flink wat geld op zak en beseften wij dat we nog meer dan drie weken (tot aan de studiefinanciering) weer een aantal euro’s lichter zouden zijn. Jaja, ook hier blijven we getrouw het studentenleven erkennen!
De rest van de dag hebben we daarom maar gevuld met een filmmarathon en meidengezelligheid. ’s Avonds lagen we er op tijd in om ons weekend eens nuttig te gaan besteden. Ciao!
Zaterdag 3 oktober
Aangezien drie van ons al vroeg op waren gestaan om mee te doen aan het ESN ELTE evenement ‘Geocatchen’, was het voor mij en mijn overgebleven huisgenootje een uitstekende aangelegenheid om na onze wekelijkse schoonmaaktaken het centrum in te duiken en op zoek te gaan naar cadeautjes en lunch- en dinerlocaties voor de naderende verjaardag van onze Benji. Dit plan verliep gelukkig vlot, tot we aankwamen bij de locatie die door vele Erasmus-studenten aanbevolen was en dit restaurant tot 14 oktober gesloten bleek te zijn vanwege werkzaamheden. Dat was toch even balen… Maar natuurlijk gingen wij niet bij de pakken neerzitten: Budapest is groot genoeg, dus ook eetgelegenheden zijn er in overvloed. Via een lijst met getipte eetlocaties hebben we een reservering kunnen doen bij een qua inrichting zoetig en girly restaurantje en was onze missie van vandaag deels voltooid. Voor de cadeautjes waren er in ieder geval alvast ideeën, deze konden altijd later nog gekocht worden.
Vervolgens hebben we nog eventjes met zijn tweeën gewinkeld en zijn we daarna naar huis gegaan om een avondmaaltijd te bereiden. Na het eten hebben we gezellig met zijn allen bijgekletst, spelletjes gedaan en programma’s gekeken voordat we onder de wol gekropen zijn. Morgen een actieve zondag, dus slaaplekker!
Zondag 4 oktober
4 oktober betekent internationale dierendag, dus ook in Budapest besloten wij deze dag niet zonder bekommering of gedachten aan (huis)dieren aan ons voorbij te laten gaan. Rond het middaguur vertrokken we dan ook richting Budapest Zoo om daar een middagje in het herfstzonnetje te spenderen en erachter te komen of we nog vrij onbekende dieren tegen zouden komen. Je weet het maar nooit in een ander land!
We kwamen er al vrij snel achter dat het een groot park is met een verzameling bekende, maar ook onbekende dieren en enorm veel bezoekers en vertier voor de kinderen. Bovendien kost het, zoals vrijwel alles hier, nauwelijks geld om het park binnen te treden en kun je je er zeker een paar uurtjes vermaken. Vooral het knuffelen met de kangoeroes trok ook de nodige aandacht onder studenten als wij, evenals de zebra’s, krokodillen, olifanten en giraffes. Er werden veel (‘gezins’)foto’s gemaakt en even later hebben we samen met onze Benji hard gelachen om haar vraag naar ‘rondvliegende vogels’. Vogels vliegen toch altijd rond?! De grappenmaker van ons huis moest natuurlijk ook nog even in de zweefmolen, dus hebben we de middag lachend afgesloten in het ‘pretparkgedeelte’ van de dierentuin alvorens naar huis te gaan. Het was die dag druk geweest in het park, maar wij hebben ons in ieder geval prima vermaakt en zo ongeveer alle hoogtepunten van voor- tot achterin de dierentuin bezocht, dus ons bezoek was geslaagd!
Die avond verliep zoals alle andere avonden van dit weekend rustig: na het eten hebben we onszelf de tijd gegeven om flink uit te rusten in de loop naar de verjaardag van onze Benji, hoewel zij van de georganiseerde dag vol verrassingen natuurlijk nog steeds niets wist…
Wordt vervolgd! Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
