Dag 4 in Budapest

Deze ochtend ging sinds tijden weer eens vroeg de wekker. Jaja, dit zorgde bij iedereen toch wel voor de nodige opstartproblemen. Het schoolritme was terug van weggeweest... Bikkelmodus aan en vol optimisme afwachten hoe de eerste sfeer van het studentenleven in Budapest zou proeven. Met onze plattegrondjes en reisinformatie op zak een tikkeltje te laat weggegaan naar het metrostation, maar in onze pocketboekjes staat dat het in Hongarije verantwoord is om 5 minuten te laat te komen zonder iets te melden. Hoewel het onze eerste échte dag in een 'formeel' klaslokaal van de universiteit was, hoopten we alsnog op tijd te komen om een betere eerste indruk achter te kunnen laten, zowel bij de docenten als bij de andere Erasmus studenten.

Na een aantal keren met haast de straat over gerend te hebben, kwamen we precies om 10.00uur aan bij 'The Faculty of Humanities', het gebouw waar we vandaag moesten zijn. We volgden de bordjes naar ons lokaal en zagen vervolgens al veel bezette stoelen. Oeps, typische Nederlanders hè... Er waren dus alleen nog stoelen vrij op de voorste paar rijen. Zo kwamen we er meteen achter dat men in andere landen ook het liefst veilig achteraan in de collegezaal start.

Ons latertje kon echter direct vergeten worden, de 'Intercultural training' begon vanwege wat vertraagde studenten alsnog 10 minuten later. Dit was overigens nog geen écht college, maar een evenement wat door de universiteit (ESN ELTE) georganiseerd was om, volgens de beschrijving, een echte 'culture shock' te kunnen voorkomen. Gelukkig was het er bij geen enkele student zo erg aan toe. Althans, ik geloof van niet, haha. Wel volgde er een interessant maar langzaam Engels praatje over studeren in het buitenland, het écht leren kennen van jezelf, het aanpassen aan een andere cultuur en de fases die je tijdens een studieperiode in het buitenland doorloopt. Je start in de 'Honeymoon' fase, wat betekent dat eerst alles mega chill lijkt. Na een aantal dagen start volgens het grafiekje een ellenlange dip vanwege de vele dingen waar je tegenaan loopt, de enorme verschillen en het missen van thuis. Via een korte tussenfase, waarvan ik de naam vergeten ben, kom je aan het eind van de buitenlandse studie in een stabiele fase en ben je alle verschillende emoties gewend. Op dat punt bevind je je dus in een soort evenwicht dat oké schijnt te zijn. Anyway, interessant om dat schema in ons achterhoofd te houden. Het zal op verschillende momenten vast nog herkenbaar worden.

Aan het eind van de presentatie volgden er nog wat feitjes over de Hongaarse cultuur en ook enkele basiswoordjes mochten niet ontbreken. Zonder presentatie hadden we immers niet geweten dat het inderdaad een feit is dat Hongaren altijd emotieloos overkomen (en daarom vaak chagrijnig lijken). Bovendien hadden we dan nog steeds iedere avond onze glazen tegen elkaar aan getikt tijdens het proosten, terwijl we dit na de presentatie maar niet meer in het openbaar gedaan hebben. Dit is namelijk erg onbeleefd in Hongarije...

Om 12 uur liepen we het gebouw weer uit en besloten we direct maar even langs de dichtstbijzijnde supermarkt te lopen om wat kleine boodschapjes voor de lunch en het avondeten te doen. Het brood gaat hier namelijk erg snel op. Aan de andere kant moet dit ook wel, aangezien het al tamelijk droog van zichzelf is en het iedere dag alleen maar harder wordt. Nee, niet bepaald mijn smaak. Voor de lezers onder ons: Please send me some Dutch bread :)


Eenmaal thuis aangekomen een lekkere lunch gemaakt bestaande uit stokbroodjes met knoflook en wentelteefjes. Toen we even later Facebook openden, zagen we dat we eindelijk een berichtje van 'onze' Ariel terug gekregen hadden. Hij ging direct in op onze 'klachten' en reageerde heel positief door ons te melden dat hij reparateurs zou sturen voor de kapotte spullen en een nieuwe eettafel zou kopen. Hoewel we hem misschien een niet zo heel vriendelijk lijstje gestuurd hadden, denken we toch dat hij misschien wel te goed is voor deze wereld... Hij heeft sinds dat moment namelijk aan al onze wensen voldaan en begroet ons nog steeds vriendelijk. We mogen blij zijn met zo'n huisbaas! :)

Na het eten was het inmiddels de hoogste tijd voor het bedenken van een huisnaam. Aangezien we vanuit Ariels berichtje direct weer met onze gedachten bij onze kapotte spulletjes zaten, hoefden we hier niet lang over te speculeren. Het kostte ons een aantal rijmrondjes op de woorden 'kapot', 'stuk' en 'kaduuk', toen we ons huis vanuit verschillende briljante ingevingen tot huize 'Krot Kapot' gedoopt hebben. Misschien zal men nu de teksten bij foto's op Facebook en Instagram begrijpen, haha. Het heeft ons in ieder geval de slappe lach opgeleverd!

Vervolgens zijn we allemaal iets voor onszelf gaan doen en daarna richting The Faculty of Law gegaan voor het zoveelste door de universiteit georganiseerde evenement: Scavenger Hunt. Hoewel we vanuit de informatie op de Facebookpagina van ESN ELTE op konden maken dat het een soort openluchtspel zou zijn om elkaar en de stad Budapest beter te leren kennen, wisten we alsnog niet helemaal wat we moesten en konden verwachten...

Na de nodige struggles tijdens het vinden van het juiste gebouw, zagen we een aantal meter verderop een bepaalde groep mensen steeds groter worden. Dit moest de juiste locatie zijn! Toen we op zoek wilden gaan naar de groepsindeling, bleek dat de organisatie van het hele gebeuren wat minder nauwkeurig verlopen was. Er werd ons verteld maar gewoon bij een andere groep aan te sluiten, dus belandden we even later in een groepje met gemixte nationaliteiten, waaronder voornamelijk Fransen en Duitsers. We maakten kort kennis met elkaar en luisterden vervolgens naar de uitleg van het spel. Echter was hier niet veel van te verstaan: een microfoon of luidspreker ontbrak. Gelukkig hadden we twee 'mentors' van ESN ELTE bij ons waar we veilig achteraan konden lopen om achter de bedoelingen van het spel te kunnen komen.

Na het startsein en een lange wandeling kwamen we aan bij een plek waar we een eerste opdracht kregen. Een deel van ons moest midden op een groot plein Twister gaan spelen. De rest moest proberen zoveel mogelijk voorbijgangers zover te krijgen om zich bij het spel aan te sluiten. In eerste instantie verliep deze opdracht niet supervlot, maar in de laatste paar minuten hadden we toch redelijk wat stadsbezoekers over kunnen halen. De eerste punten waren binnen! Vervolgens hebben we onze groepsband verder opgebouwd tijdens drie andere opdrachten: het beantwoorden van vragen over Hongarije, het zingen van het Hongaarse volkslied en het doorgeven van een touw in een gesloten kring met alle handen vast. Hierbij mochten deze ledematen dan ook niet gebruikt worden. Hoewel dit beste klussen waren, hebben we als 'Fool Fighters' toch nog de nodige punten binnen gesprokkeld! Onze naam werd op straat dan ook meerdere malen luid geroepen. Een goede instelling, want winnen wil iedereen, toch?

Tot slot volgde het tweede en het leukste deel van het spel. We moesten onze groep opdelen in 3 kleine groepjes. De ene groep moest zoveel mogelijk foto's verzamelen van allerlei gekke dingen (waaronder het kleinste voertuig wat je tegenkomt en een huwelijksaanzoek bij een vreemde), de andere groep moest zoveel mogelijk gekke voorwerpen verzamelen (denk aan vrouwenondergoed en een Amerikaanse dollar) en de laatste groep moest Hongaarse woorden vertalen zonder internet en woordenboekjes. Dit heeft onder velen van ons de slappe lach opgeleverd en het filmpje van het huwelijksaanzoek is inmiddels in het 'archief' van kiekjes en video's uit mijn telefoon geplaatst. Hilarich om dit telkens weer terug te kunnen zien. Aangezien één van ons vijven dit aanzoek deed, kunnen we er nog harder om lachen. De jongeman in kwestie deed leuk mee, maar wilde na afloop zelfs een zoen. Dit ging dan toch net iets te ver, hoewel het zeker de nodige lol heeft opgeleverd. Onze mentoren hebben ons ook flink de lucht in geprezen om onze geniale verzamelingen! Daarna werd het spel centraal afgesloten en werd iedereen uitgenodigd voor de uitslag van het spel in de pub. Echter was dit pas 2 uur later, dus besloten we eerst richting de metro te gaan en later te kijken of we nog puf hadden om die kant op te gaan.

Onderweg naar het station besloten Mer en ik nog even een koud voetenbadje te gaan scoren. De rest is direct naar het appartement gegaan om alvast te beginnen met koken. Dit idee werd echter ter plekke omgezet toen we gedesoriënteerd bleken te zijn en de weg naar het eerder bezochte voetenbad niet meer konden vinden. We werden gewenkt door een groot en hoog gebouw. Tegen de donkerblauwe lucht van de avondschemering stak dit helemaal prachtig af. De foto's zijn onderaan dit verslag te zien :)

Op de terugweg kwamen we langs een wel heel bijzondere ijsjeskraam. Op een grote afbeelding was te zien dat er bij deze kraam 'bloemenijsjes' geschept worden. We waren heel benieuwd, dus namen voorzichtig een kijkje bij de mensen voor ons. Echt heel knap hoe ze dit soort ijsjes kunnen maken, het leek wel met de paplepel ingegoten! We konden deze bijzondere ervaring dan ook niet aan ons voorbij laten gaan! Even later kozen we twee smaken en lieten we ons verrassen. Ook onze ijsjes waren goed gelukt, zoals te zien is op verschillende foto's uit onze fotosessie!

Eenmaal thuisgekomen merkten we dat we allemaal erg moe waren en besloten we het drankje in de pub en de afterparty deze keer maar over te slaan. Dat kan ten slotte iedere avond nog! Het enige wat we eventueel zouden missen, waren de gratis shotjes die we zouden krijgen wanneer onze groep gewonnen had. Ach, daar werden we niet veel minder van. Vooral niet wanneer we in onze koelkast keken en daar nog enkele flessen wijn zagen staan :).

In plaats van de afterparty hebben we dan ook een bordje nasi naar binnengewerkt en zijn vervolgens al snel ons bedje in gedoken.

Tot morgen! :)