Dag 8 in Budapest

Maandagochtend uitslapen was er afgelopen schooljaar nooit bij, dus voelde het enigszins gek om om half 12 wakker te worden. Maarja, morgen is het pas tijd voor het eerste college, dus konden we nog eventjes van deze vrije dag profiteren! Echter hadden we verschillende dingen op het programma staan, waar we iedere dag netjes aan herinnerd worden door onze zelfgemaakte kalender die inmiddels al een paar dagen in de woonkamer hangt.

In eerste instantie besloot ik na de brunch samen met één van mijn huisgenootjes als ´enigszins whatsappverslaafden´ richting de dichtstbijzijnde Vodafonewinkel te vertrekken om onze Hongaarse simkaarten te laten installeren. Deze knoop was al snel doorgehakt toen we het activatienummer belden en de hoorn er na een langdradig Hongaars praatje op werd gegooid toen we uitlegden dat we graag geholpen wilden worden met het activeren van onze prepaidkaartjes. Wat een onvriendelijke service...

Na een wachttijd van drie kwartier konden ze in de winkel iets meer begrip voor de situatie opbrengen. Echter was het Engels van de medewerker die ons hielp niet bepaald van de hoogste plank, dus hebben we het probleem eerst meerdere malen uit moeten leggen voordat hij zelf besloot zijn onvriendelijke Hongaarse 'collega' aan de telefoon te woord te staan. In eerste instantie verliep dit proces soepeler dan verwacht, totdat mijn telefoon aan de beurt was. Zoals ik wel vaker problemen met mijn geliefde mobieltje heb ondervonden, was nu hetzelfde het geval. Mijn telefoon was tegenstrijdig en wilde de simkaart maar niet 'pakken'. Uiteindelijk heeft de medewerker mij uit radeloosheid gratis een nieuwe, maar simkaart met dezelfde capaciteiten aangeboden en deze voor mij geïnstalleerd. Deze prepaidkaart bleek mijn telefoon beter aan te kunnen. Eindelijk! De 2 verspilde uren in de winkel werden dan toch nog een beetje goedgemaakt door een telefoon die op iedere plaats in Budapest goed bereikbaar is.

Eigenlijk waren we na deze hele onderneming van plan om terug te gaan naar het pick-up-point van onze ESN ELTE Student Cards, aangezien afgelopen vrijdag het systeem eruit lag en de medewerkers ons vriendelijk verzocht hadden na het weekend terug te komen. Echter waren we natuurlijk niet de enige studenten met dit idee. Na de drukte in het gebouw aanschouwd te hebben, vreesden we al het ergste. En niets was minder waar... Op de getrokken nummertjes stond dat er nog zo'n 300 wachtenden voor ons waren. Dit werd ons te gek, die studentenkaart moest dan nog maar even op zich laten wachten. Hoewel ik hier achteraf 's avonds veel spijt van heb ondervonden... Just read on!

We baanden ons een weg naar buiten en besloten huiswaarts te keren om iets kleins te eten en de nodige voorbereidingen te treffen voor een uurtje zumba. Deze week staan de evenementen van ESN ELTE namelijk in het teken van sport. Dit houdt in dat je de gehele week verschillende sporten uit kunt proberen. Op deze manier kun je bepalen of je je voor één of meerdere van deze 'gezonde activiteiten' in zou willen schrijven om er tegen een redelijke betaling vervolgens een heel semester aan mee te kunnen doen. Aangezien huize Krot Kapot wel van dansen houdt en ik jarenlang aan hiphop/streetdance gedaan heb, hoefden we niet lang te twijfelen en gingen we in onze sportkleding gemotiveerd op weg naar de gymzaal van onze eigen faculteit.

Toen we ons plekje in de zaal gevonden hadden, bleken er veel minder Erasmus studenten te zijn dan verwacht. Dit werd nog eens extra bevestigd door het Hongaarse praatje van de instructrice voorafgaand aan de warming-up. Gelukkig heb je bij het dansen je oren niet nodig om een onbekende taal te kunnen verstaan en is concentratie op de pasjes en de muziek genoeg. Hebben wij even mazzel dat kijken in alle landen hetzelfde is, haha! :)

Hoewel er snel en intensief door de pasjes heen werd gegaan, hebben wij ons zeker vermaakt en denken we erover om een semesterkaart aan te schaffen. We mogen hiermee ook deelnemen aan de aerobicslessen, dus klinkt zo'n sportpasje wel enigszins aantrekkelijk! Met flink opgewarmde spieren hebben we ons omgekleed en zijn we snel terug naar ons appartement gegaan om ons op te maken voor het volgende dat ons te wachten stond.

Het motto voor die avond werd vervolgens 'Haastige spoed is zelden goed'. Het naar binnen werken van een gevulde aubergine en omkleden voor de Pubquiz van ESN ELTE binnen een klein kwartiertje is nog wel te doen, maar reizen met de metro zonder een studentenkaart niet... Ja hoor, ik was de pechvogel die avond. Tot op dat moment had ik iedere keer dat we ons appartement verlieten mijn gehele portemonnee met Nederlandse studentenkaart bij me. Uitgerekend deze keer had ik alleen wat los geld mee en geloofden twee nogal bitchy dames niet dat ik volop student ben met mijn gekochte Monthly Budapest pass for students. Ze begonnen een gehaast en niet te verstaan Engels-Hongaars praatje over de boete die ze me ter plekke uitschreven. Het enige wat ik eruit begreep is dat ik 8000 forint (+/- 25,50 euro) moest betalen en deze onaangename bon nog kon verlagen tot +/- 6 euro als ik die dag erna zo snel mogelijk een bezoekje aan het politiebureau zou brengen. Pff, wat een gedoe. En oneerlijk tegelijkertijd vanwege de nog niet uitgedeelde ESN ELTE Student Card. Bovendien was ik samen met mijn medestudenten en zag ik er blijkbaar nog niet uit als een student?! Ik besloot me er echter maar bij neer te leggen en samen met de anderen nog een poging te doen om nog enigszins op tijd te arriveren bij de Pubquiz. Dit plan liep echter volledig in de soep: in het desbetreffende café aangekomen bleek ons team vervangen te zijn door studenten die wél op tijd waren. Nog meer pech!
We hebben deze activiteit maar vervangen door een drankje in de Tiki bar samen met andere SEN klasgenootjes. De cocktail deed me mijn boete gelukkig eventjes vergeten...

Na een gezellige avond thuis meteen naar bed gegaan. Op naar een meeting met de lokale, Hongaarse politie...

Liefs!